Hayatını tiyatroya adayan usta oyuncu Suna Keskin, sanat seyahatini ‘Ahududu’ oyunuyla kutluyor

Uzun soluklu, bir asıra yakın sanatla geçen engebeli bir yol. Zorluklar, mutluluklar, hüzün hepsini barındıran bu kıssanın kahramanı usta oyuncu Suna Keskin. Lisana kolay sahnenin üzerinde 60 yıl…

Keskin, sanat dolu yıllarını tekrar sahnede kutlayacak. Sanatçı, yarın saat 20.30’da “Ahududu” isimli oyunla Atatürk Kültür Merkezi’nde olacak. Ayrıyeten oyun sonrası Erol Keskin Ödül Merasimi düzenlenecek. Nezaket Erden’in paha görüldüğü mükafatı genç sanatkara Suna Keskin verecek.

Sanatla geçen 60 yıl lisana kolay, lakin… Kelam sizde, neler söylemek istersiniz?

Evet 60 yıl hakikatten lisana kolay. 20 değil, 30 değil, 40 değil, 60 yıl. Oyunculuk benim için vazgeçilmez. 60 yıl hiç aralıksız çalışan bir oyuncuyum bu nedenle çok kıymetli ve hayatıma mana katan bir şey. O nedenle oyunculuk çok keyifli geçti ve geçiyor. Çok hoş diyebilirim. Her devirde hoşluklar de yaşadım, zorluklar da lakin ona karşın yoluma devam ettim. 60 yılda neler oldu dersen istediğim çabucak hemen her rolü oynadım. Doyuma eriştim diyebilirim.

PERDE BİNLERCE KERE AÇILDI!

Suna Keskin, sizin için perde kaç kez açıldı? Bu uzun yolda yaşadığınız zorlukları, memnunlukları, bizimle paylaşır mısınız?

Saymadım kaç defa açıldı lakin 60 yıl her sene açıldı. Sene 365 gün olduğuna nazaran her yılın yarısını da oyunla geçirdiğime nazaran varın siz hesap edin. Binlerce kere açıldı. Dünyanın en hoş şeyi o perdenin açılması, kapanması ve sonunda verdiğimiz selam. O keyif inanın hiçbir şeyde, hiç bir yerde alınamaz, benim için çok kıymetli. Her devir mutluluklar da zorluklar da oldu. Turnelerde, geçmiş periyotta yol ve konaklama zorlukları vardı; oyunu bir kentten bir öbür şehire taşımak ve oynamak. Artık biraz daha kolaylaştı. Tahminen de yaşımdan dolayı beni daha rahat ettiriyorlardır bilemiyorum. Zorlukları her periyot göğüsledik hepimiz. Zira o kadar hoş bir mesleğimiz var ki beni keyifli etti. Keyifli ettikçe daha çok oynadık. Zorluktan bile bir tat aldık. Zahmetleri sonunda verdiğin selamla unutuyorsun, aldığın alkışlarla unutuyorsun. Zahmetleri geçiştirdim. Ben her şeye uygun tarafından bakarım. Uygun şeylere yönelirim. Oyunun hakkını vermişsen, uygun oymayabilişsen, işini güzel yapmışsan memnunsundur. Seyirciye hoş bir iş yaptığına inandırmak, yaptığın şeyi aktarabilmek büyük memnunluk.

Ayrıca yasaklar, sorgulamalar artık bunların hiç olmamasını diliyorum. Onlar geçmişte kalsın.

60 yılın en başından bugüne baktığınızda ülke ismine, sanat ismine politik olarak yeni jenerasyonda ilerleme mi görüyorsunuz yoksa yozlaşma mı?

Genç nesil yani yeni jenerasyon demek, her şey demek. Her manada her şey demek. Siyasette, sanatta, iktisatta… Ülke için genç nesil kısaca her şey. Onun için yeni kuşağa güvenmezsek, bizim jenerasyonumuz için çok acı olur.

O nedenle ben genç kuşağa güveniyorum. Genç oyuncularımız, gençler mükemmeller. Bilhassa pandemi periyodunda ummadığımız kadar bir patlama yaşadık. Sanatla dünyada, ülkemizde ne köprüler kuruluyor. Onun için genç oyuncularımızdan umutluyum, dünyadaki yerimizi onlarla alabileceğimize inanıyorum. Gençlere, “Yürüyelim arkadaşlar” diyorum.

GENÇ OYUNCUYA EROL KESKİN ÖDÜLÜ!

Perşembe günü sizin için bir gece düzenleniyor hislerinizi bizimle paylaşır mısınız?

Bu mevzuda çok hassasım ve çok duygulandım. Benim isteğim dışında gelişti. Sevgili Nedim Saban benim için organize etti. O gece için çok heyecanlıyım. Dokuz dönemdir oynadığımız “Ahududu” oyununu oynayacağız, o gecenin sonunda bir merasim olacak. Benim için kıymetli olan 60. yıla Erol Keskin için genç jenerasyon mükafatını düşündük. İki yıldır düşündüğüm bir şeydi. Genç bir oyuncuya veriyor olmamız benim için de çok değerli. O gece için çok hassas ve hisliyim şimdiden. Düşündüğüm üzere hoş geçer umarım.

‘BÜTÜN BAYANLAR BİR ORTAYA GELİP ÇIĞLIK ATMALIYIZ!’

Bugün bayanlarımız, çocuklarımız için müthiş bir vahşetin içindeyiz. Siz bir sanatcı olarak bu ülkenin başındakilere, tahminen de annelere neler söylemek istersiniz?

Çok acı… Her gün içimiz dağlanıyor. Ne yazık ki bunun önüne geçemiyoruz. Pekala neden geçemiyoruz zira cehaletin önüne geçemiyoruz. Anneler, bayanlarımız çok donanımlı çok hassas olmalı. Neden biz çocuklarımızı koruyamıyoruz? Nasıl apansızın fışkırdı bu vahşet? Bunlar vardı da biz mi bilmiyorduk? Sahiden çok acı. Olağan ki bayanlar birlik olup ses çıkartmalıyız. Bütün bayanlar daima bir ortaya gelerek çığlık atmalıyız. Artık yeter! Bu mevzuda aklım başımdan çıktı diyebilirim.