Karadeniz’de köyler boşalıyor ve tarım bitiriliyor!

Karadeniz’in bereketli toprakları, bir zamanlar üretimle, dayanışmayla ve genç nüfusuyla canlı bir yaşam alanıyken, ne yazık ki bugün terk edilmiş köylere, harabe evlere ve yaşlanan bir nüfusa ev sahipliği yapıyor.

İşsizlik ve ekonomik sıkıntılar nedeniyle gençler, geçim sıkıntısı çektiği köylerini bırakıp büyükşehirlere göç etmek zorunda kalıyor. Ancak bu sadece bireysel bir tercih değil; yıllar içinde kırsal kalkınmaya yönelik ciddi projeler üretilememesi, istihdam alanlarının daralması ve köylerin adeta kaderine terk edilmesi bu göçü kaçınılmaz hale getirdiği bilinen bir gerçek.

Yıllardır süregelen bu soruna yönelik somut adımlar atılmadığı için göç hız kesmeden devam etti. Tarım ve hayvancılığı modernize edecek, gençleri köylerde tutacak yatırımların yetersizliği, devletin bölgeye yönelik sürdürülebilir projeler geliştirememesi kırsalı adım adım çöküşe sürükledi. Kırsalda üretim yapan köylüler, gerekli destekleri alamadığı için işlerini bırakırken, gençler daha iyi bir yaşam umuduyla şehirlere yöneldi.

Vakıa, genç nüfusun azalmasıyla birlikte köylerde tarım ve hayvancılıkla uğraşanların sayısı hızla düşüyor. Artık tarlalar işlenmiyor, hayvancılık giderek yok oluyor ve bölgenin tarımsal üretimi büyük oranda azalıyor.

Oysa Karadeniz, verimli topraklarıyla kendi kendine yetebilecek bir potansiyele sahipken bunun değerlendirilmemesi, çiftçilerin yıllardır desteklerden mahrum bırakılması ve yeni neslin bu sektörlere yönlendirilmemesi, bölgeyi üretimden uzaklaştırdı. Bugün köylerde kalan yaşlılar, hem fiziksel olarak tarımla uğraşmakta zorlanıyor hem de ürünlerini pazarlayacak altyapıyı bulamıyor.

Gençlerin büyükşehirlere göç etmesi, kırsalda boşalan köyler ve azalan üretim kadar şehirler için de büyük sorunlara yol açıyor. İstanbul, Ankara, İzmir gibi metropollere yönelen gençler, şehirlerde iş bulma mücadelesi verirken, barınma krizinin, artan yaşam maliyetlerinin ve kent yoksulluğunun pençesine düşüyor. İşsizlik oranlarının yüksek olduğu şehirlerde, eğitimli gençlerin bile iş bulmakta zorlandığı bir tablo ortaya çıkıyor. Sonuç olarak, kırsalda ekonomik çöküş yaşanırken, büyükşehirlerde de düzensiz göçün getirdiği barınma ve işsizlik sorunları büyüyor.

Karadeniz’de göçün önüne geçmek ve kırsalı yeniden canlandırmak için köklü çözümler gerekiyor. Tarım ve hayvancılığı modernize etmek, gençleri bu sektörlere yönlendirmek için teknolojik destekler ve teşvikler sağlamak şart.

Tarım dışında, yerel sanayi, turizm ve eko-turizm gibi sektörler geliştirilerek yeni iş fırsatları yaratılmalı. Gençlere kırsalda yaşamın sürdürülebilir hale getirilebileceği gösterilmeli, modern tarım teknikleri ve girişimcilik konusunda destek verilerek teşvik edilmeli. Devlet ve yerel yönetimlerin yatırım yapması, kırsal altyapının güçlendirilmesi, ulaşımın iyileştirilmesi ve üreticilere yönelik teşviklerin artırılması gerekiyor.

Bu noktada Karadeniz Bölgesi’nde henüz yeterli sayıda bulunmayan Anadolu Tarım Meslek Lisesi kurulması büyük önem taşıyor. Samsun ve Artvin bu konuda şanslı. Ya diğer iller. Bu liseler, bölge gençlerini modern tarım teknikleriyle tanıştırarak, onların üretime yönelmesini sağlayabilir. Tarım meslek liseleri sayesinde bilinçli çiftçiler yetiştirilecek, geleneksel yöntemlerin yerine verimli ve sürdürülebilir tarım uygulamaları benimsenebilecek. Eğitimle desteklenen bir tarımsal dönüşüm, Karadeniz’in topraklarını yeniden üretim merkezi haline getirebilir.

Eğer bu adımlar atılmazsa, birkaç kuşak sonra Karadeniz’de sadece sahipsiz topraklar, terk edilmiş evler ve yok olmaya yüz tutmuş bir kültürel miras kalacak.

Köylerde üretimin devam etmesi, gençlerin memleketlerinde kalması ve bölgenin ekonomik olarak güçlenmesi için artık kaybedecek vakit yok.