Pelin Karahan: ‘Gündüz sultan oluyor, öğlenden sonra pastanede servis yapıyordum’

zun bir ortadan sonra buluşuyoruz. Masmavi gözleri, hoşluğu her vakit baki lakin o içinde birçok farklı bayan barındırıyor. “Vamp, seksi, anaç… Hepsi var. Birçok bayanda olduğu gibi” diyor. Samimi ve nahif duruşuyla başlıyor anlatmaya…

◊ 24 Ocak’ta vizyona girecek olan ‘Tete ve Masal: Düşler Diyarı’ sinemasıyla beyazperdede olacaksın. Bir çocuk sinemasında rol almaya nasıl karar verdin?

Çocuk sineması diyoruz lakin ben daima yanına bir not koyuyorum, bu büyüklere de hitap eden bir sinema. Bizim de izlerken keyif alacağımız, kendimizden bir şeyler bulup yüzümüzü güldürecek, düşündürecek çok tatlı bir iş oldu. Takımımız güçlü. Haldun Dormen, Engin Altan Düzyatan, Mert Turak, Fahriye Evcen üzere isimler var.

◊ Bir prensesi canlandırıyorsun. Nasıl bir prenses oldun?

Prenses aslında günümüz genç kızlarına biraz atıfta bulunuyor. İmajıyla çok meşgul, daima zayıf kalma sıkıntısında. Sağlıklı beslenmek istiyor lakin aklı daima makûs beslenmede. Bu karakteri çekmek ve ona bürünmek çok keyifliydi. Çocuklarıma “Ben prenses olacağım” dediğimde “Nasıl yani, nitekim prenses mi olacaksın” dediler. Onlar izleyeceği için çok heyecanlıyım.

◊ Senin prenses tarafların var mı?

Biraz var. Aslında anneannem, teyzem ve annemle büyürken çocukluğum daha prenses üzere geçti. Lakin hayata atıldıkça prenses tarafım da geri planda kaldı.

◊ Hayatın dışarıdan görüldüğü kadar steril mi?

Hayır, kimin hayatı büsbütün steril olabilir ki! Biliyorum; evli, keyifli, çocuklu olarak görünüyor. Bu türlü göründüğü için de memnunum, aslında defolarımı ya da dertlerimi niçin yansıtayım! Bunlar kendi içimizde hallettiğimiz şeyler olmalı.

◊ Şimdi biraz söylesen…

Benim de huysuz olduğum, yüzümün düştüğü ve toparlayamadığım oluyor. Birine gıcık olduysam asla olağan davranamam, lanet davranırım, bunu kimse yaşamak istemez.

◊ ‘Kavak Yelleri’nden beri bizim mahallenin kızı üzeresin. Tatlı bir hoşluğun var. Seksi tarafın yok mu?

Vamp, seksi, anaç taraf, hepsi var. Birçok bayanda olduğu üzere. Fakat televizyon kanallarında “Bu kişi bu rolü oynar” üzere bir durum oluyor. Bunun kırılması lazım. Meğer kılık kıyafet, saç, makyaj, bakışla yahut senaryoyla, direktörün yorumuyla birçok bayanı oynayabilirsin, keyifli olan da bu.

◊ Güzel olmanın artıları vardır. Dezavantajları neler?

Evet, bazen seni yalnızca hoş zannediyorlar, kimse zekânla, çalışkanlığınla ilgilenmiyor. Öbür taraflarını göstermek için ekstra gayret sarf ediyorsun.

◊ Güzellikten bahsederken, estetiğin yok mu?

Bir tek botoks yaptırdım. En son Demi Moore’un oynadığı ‘Cevher’ sinemasını izledim, bir daha da yaptırmaya gidemedim. Zira hoşluk açısından daima daha düzgününü istiyoruz. Kendimizi kabullenmiyoruz. Lakin o sinemadan sonra elimizdekinden de olabiliriz korkusu geldi bana. Gidebildiği yere kadar bu türlü devam edeceğim.

◊ Ekrandaki estetik modasını nasıl görüyorsun?

Estetik kimine çok yakışıyor ancak herkesin birbirine benzemesi tatsız. Evvelden hepimiz farklıydık, bence hoş olan oydu. Artık dudağın inceyse, yanağın etliyse, biraz kiloluysan hoş değilsin üzere bir şey var. Bu biraz toplumsal medyanın getirdiği aldatıcı bir hoşluk algısı. Güya doğrusu oymuş üzere geliyor.

◊ Bu algılarla ilgili mesleğinde yaşadığın zorluklar oldu mu?

Doğumlardan sonra ister istemez içinden “Bir an evvel kilo vermem, ekranlara dönmem lazım” diye bir ses geliyor. Bu birinin yaptığı değil, toplumun ve mesleğin baskısı. Biri söylemese de sen toparlanmam lazım diyorsun. Zira biliyorsun daima alttan 20 yaşında fıstık üzere kızlar geliyor.

◊ Böyle yaşamak sıkıntı değil mi?

Zor ama cast’lar (oyuncu seçimi) vakit zaman tipe ve partnerciliğe nazaran yapılıyor. Güzel çocuğun yanına hoş bir bayan koyalım üzere… Ben 40 yaşındayım, yaş grubumdaki bayan oyuncular ekranda kendilerine gerçek karakter ve yer bulmakta zorlanıyor. Meğer Türkiye’de bir erkek 20 yaşında da 60 yaşında da başrol oynayabiliyor, yanlarına daima genç kızlar konuyor.

‘HAYATTA KİMSE KİMSENİN YERİNİ DOLDURAMIYOR’

◊ Baban ve annen sen küçükken ayrılmış. Sen teyze, anne ve anneannenle büyüyorsun. Hiç görüştün mü babanla?

Ben 8 aylıkken ayrılmışlar. Yok görüşmedik. Esasen vefat etti.

◊ Bu ayrılık hayatını nasıl etkiledi?

Kadınlarla dolu bir ailede büyüdüm. Bir oğlum olsun çok istiyordum. “Beni bırakıp gitmeyecek bir erkek olsun hayatımda” diyordum. Allah iki erkek evlat verdi.

◊ Babandan uzak olmak erkeklere bakışını etkiledi mi?

Hayatına her giren erkeği bir baba figürü yerine koymaya çalışıyorsun. Ne olursa olsun o boşluğu doldurmak istiyorsun. Aslında yanılgı yaptığımız nokta bu. Halbuki o boşluğu olduğu üzere kabul edip hayata o denli devam etmeliyiz. Zira hayatta kimse kimsenin yerini dolduramıyor.

◊ Annen çalışıyor muydu?

Evet. Ressamlık, içmimarlık yaptı, takı yaptı sattı, bizi büyüttü.

◊ Sen turizm okumuşsun. Neden?

Eskişehir Anadolu Üniversitesi Turizm Otelcilik okudum. Puanım ona yetti.

◊ İçinde oyunculuk var mıydı?

Yok, aslında mezun oldum, diplomamı aldım, bu ortada okurken yaz aylarında otellerde çalıştım. Lakin 21-22 yaşlarındayken artık o işi yapmayacağımı anladım. Oyunculuk da tesadüfen, büsbütün ek gelir kazanma maksatlı girdiğim bir işle geldi.

◊ Hangi noktada mesleğim bu dedin?

Bunu demeye fırsatım olmadı. ‘Kavak Yelleri’ne girdim, 5 yıl sürdü ve zati bu iş benim hayatım olmuştu.

◊ Bir söyleşide “Dönüp yaşadıklarıma baktığımda görüyorum ki kimse beni kolay kolay yıkamaz” demişsin. Neler yaşadın?

Üniversitedeyken ve sonrasında kendi ayaklarımın üstünde durmaya çalışıyordum, varlıklı bir aile değiliz, durumumuz yok. Ben bugün oyunculuk yapmasam, işler bilakis dönse, bana “Git bir mağazada çalış” deseler hepsini yaparım. Genç kızlara şunu diyorum: Kesinlikle bir el marifetiniz, bir erkeğe muhtaç olmadan, kendi ayaklarınızın üstünde durabileceğiniz, emeğinizin karşılığını alabileceğiniz bir mesleğiniz olsun.

‘GEYŞA TABLOLARI ÇİZİYORUM’

◊ Sen bir devir geyşa tabloları çiziyordun, pastane açmak istiyordun. Çizimler ve hayaller devam ediyor mu?

Geyşa tabloları çiziyorum. İnatla bir stant açma niyetindeyim. Neden geyşa bilmiyorum lakin seviyorum geyşaları. Hayalim hâlâ bir pastane sahibi olmak. Hatta ‘Muhteşem Yüzyıl’da ‘Mihrimah Sultan’ı oynarken pastaneye gidip çalışıyordum.

◊ Nasıl yani?

Gündüz tacımı takıp sultan oluyordum, öğlenden sonra pastaneye gidiyordum. Ulus’ta bir dükkândı. Hem pasta yapıyor hem servis yapıyordum. Beşerler inanamıyordu. Gayem para kazanmak değil, öğrenmekti.  

‘BİZ DAHA FLÖRT EDEMEDİK’

◊ Evlilikte 11 yıla gidiyorsun. Eşin Bedri’yle (Güntay) birebir spor salonuna gidiyormuşsunuz. Bir gün telefon numaranı bulup sana “Dizlerin daima yara oluyor, dizliklerin bende” diye bildiri atmış, hakikat mu?

Evet, dizlik aldı, hâlâ da saklıyorum. Natürel çabucak kabul etmedim dizlikleri (gülüyor). “Sen kimsin” dedim. O da kendini tanıttı ve “Yemeğe çıkalım” dedi. Ben çıkmak istemedim. Lakin çok ısrarcıydı, ısrarları bitsin diye kabul ettim.

◊ Sonra neye vuruldun?

Yemekten sonra bir daha görmem diye düşünüyordum. Lakin o denli bir konuştu ki, ağzı çok yeterli laf yapıyor ve o günden sonra da hiç ayrılmadık.

◊ Ardından çabucak de çocuklarınız oldu. Aşkı yaşama fırsatı buldunuz mu?

Hemen anne-baba olunca biraz o hengâmenin içinde geçti yıllar. Biz daha flört edemedik.

‘VİCDANIN, ACIMA DUYGUN, HASSASİYETİN DEĞİŞİYOR’

◊ Demir 10, Can 8 yaşında. Annelerinin şöhretli olduğunu biliyorlar mı?

Evet. Arkadaşları “Annenizi bilboard’larda, afiş ya da televizyonda gördük” dediklerinde daha çok güzellerine gidiyor.

◊ Annelik oyunculukta bir şeyleri değiştirdi mi?

Anne olduktan sonra bilhassa anneyi oynarken merhametin, vicdanın, acıma duygun, hassasiyetin değişiyor. İnsan birçok mevzuya daha farklı, daha içten, daha hassas yaklaşıyor, oyunculuğuma bence çok katkısı oldu.

◊ Anneliğin seni en çok zorlayan tarafı ne?

İki çocuk ortasında yaş farkı çok yakın, erkek çocuğun değişik bir gücü de var, fazla yorucu. Çocuk büyütmek sabır işi ve özveri istiyor. Her anne için farklı olabilir fakat ben ön plana daima onları koyuyorum. Bana bir sürü şey de öğretiyorlar.

◊ Ne üzere?

Demir daha büyük ve daha şuurlu olduğu için benim unuttuğum ve fark etmediğim birçok şeyi hatırlatıyor bana. Geçenlerde “En büyük hayalin ne” diye sordu, ben de “Senin ve kardeşinin keyifli olduğunu, hoş bir yuvanız olduğunu görmek” dedim. “Tamam, anladım, bizi çok seviyorsun, onu sormuyorum. Senin hayalin ne? Kendinle ilgili bir hayalin yok mu” dedi. Bir an durdum, evet, çocuklarımı çok seviyorum fakat bilhassa mesleğimle ilgili hayallerim olduğunu kendime hatırlatmam gerektiğini fark ettim.