Taha Akgül, güreş mesleğini noktalama kararını anlattı! “Radikal olması gerekiyordu…”

Taha Akgül, “Kariyerim boyunca birçok zorluklar atlattım. Bizim ülkemizde atlet olmak sahiden de çok sıkıntı. Bilhassa şayet senin bir sorumluluğun varsa; ulusal grubuna, arkadaşlarınla, bayrağına, eşine dostuna, akrabalarına ve mensup olduğumuz her yerde bizim sorumluluğumuz var. Biz yalnızca mindere çıkıp idman yapmıyoruz. Herkesin yükü omuzlarımızda herkesin kaygısı ile ilgilenen insanlarız. Bu manada çok büyük misyonumuz var. O yüzden bizim ülkemizdeki atletlerin hakikaten gerilimleri genelde ağır oluyor. Olimpiyatta da kaybedilen, garanti görülüp kaybedilen madalyaları bu gerilime bağlıyorum. Genç arkadaşlarımız bu gerilimi kaldıramıyor. Biz büyük şampiyonuz ve her türlü kaldırıyoruz bu gerilimi. Genç kardeşlerimiz orada bir afallama yaşıyorlar ve bunu yaşadılar. Çok dünya şampiyonumuz elendi. Olimpiyatın havasına çarpıldılar fakat sen çok tecrübeliydik bunu atlattık” diye konuştu.

“ABİMLE GÜREŞEREK BAŞLADIĞIM MESLEĞİM SON BULDU”

Son katıldığı Paris Olimpiyatları’nda altın madalya alamadığı için buruk bir veda yaşadığını lisana getiren Akgül, “12 yaşında Sivas’ta konutun ortasında ağabeyimle koltukları kenara çekerek başladığım güreş mesleğim son buldu. Beşerler inanamıyorlar, ‘ya Taha nitekim mi’ diyorlar. Bu türlü şeyler radikalce olur ve biraz da radikal olması gerekir. Bence radikal olmanın tadı da oradadır. ‘Taha bırakacaktı esasen, yapamıyordu’ dedirtmemek için bu karar çok kıymetliydi. Ben de onu dedirttirmedim. Şampiyonluğumun elimden alındığı bir yerde ben güneşi bıraktım. Paris’te, yarı finalde yapılan haksızlık beni çok üzdü. Altın madalyam elimden alındı ve ülkemizin yazgısıyla oynandı. Olimpiyatlarda altın madalyamız yoktu. Ben altın madalya alsaydım ülkemiz 20 sıra birden yükselecekti. Maç bittiğinde ben ayakkabılarımı çözdüğüm andaki atmosfer anlatılamazdı. Bu türlü bir atmosfer sahiden beklemiyordum. Tribünün dört tarafı da ayakta tam 15 dakika boyunca alkış hiç durmadı. Ben salondan çıkana kadar alkış hiç durmadı. Bilhassa o andan sonra aslında ben çok duygusallaştım. Mesleğim, kazandığım madalyalar, muvaffakiyetler ve sakatlıklar gözlerimin önüne geldi. Yıllar uzunluğu yıpranmışlık, yaşadığımız sakatlıklar, tepede bırakma isteği, işte o karşılaşmalarda yaşadığımız tansiyonlar, ailevi durumumuz bütün bu etmenlerle birlikte bu mesleği burada sonlandırmam gerektiğini işaret etti. Tepede nokta koymama gerektiğini düşündürdü. Evlendim ve 3 yıldır eşimle daha gerçek düzgün 1 ay bir vakit geçirdiğimizi hatırlamıyorum. Bebeğimiz olacak, bizim için başka bir sorumluluk başlayacak. Burası da tam yeri diye düşündüm” sözlerini kullandı.

“2016 RİO MESLEĞİMİN ZİRVESİ- SAKATLIK DEHŞETLİ RÜYAM”

Güreş mesleğinde en memnun anı, Rio 2016 Olimpiyat Oyunları’nda altın madalya aldığında yaşadığını söyleyen Akgül, “Tartışılmaz oradaki aldığım altın madalya benim mesleğimin tepesiydi. Rabbime şükürler olsun ki o olimpiyatları es geçmemişim. 2012’de çok gençtim bu durumdan ötürü es geçmiştim, elendim. 2016’da olimpiyat şampiyonu oldum. Mesleğimi altın madalyasız da kapatabilirdim. Olimpiyat şöyle bir şey o gün değerlendireceksin şayet değerlendirmesen 4 sene sonra ne olacağı aşikâr olmuyor. 2020 yılında pandemi oldu ve benim omuzum yerinden çıktı, köprücük kemiğim koptu ve çok büyük bir ameliyat geçirdim. Yani olimpiyata olağanda yetişemiyordum. Pandemiden ötürü ertelenince yetiştim. Sakatlıklar mesleğimin kaygılı düşü oldu. Demek istediğim dünyada neyin ne olacağı aşikâr olmuyor. O yüzden gelen fırsatları çabucak kıymetlendirmek gerekiyor. Bu yüzden aslında olimpiyatın gerilimi daha fazla oluyor, 4 yılda bir olduğu için. En üzüldüğüm an yaşadığım sakatlıklar omuz sakatlığı omuzumda yaşadığım o sorun beni çok sarsmıştı. Bunların yanında yenildiğim karşılaşmalar var. 2 tane dünya finali son saniyede ayağım kaydı ve yenildim. 2017 Paris’te ayakkabının azizliğinden, terinden ötürü ayağım kayarak Gürcü rakibime 10’a- 8 yenilmiştim, çok kahretmiştim. 3 yıldır yenilgisizdim. O beni biraz perişan etmişti en unutamadığı maç da o diyebilirim” halinde konuştu. 

Ayrıca Akgül, hocası Abdullah Çakmar’ın vazifeden uzaklaştırıldığı periyodu, mesleğinde kendisini en fazla yalnız hissettiği devir olarak aktardı.

“İSTESEM DEVAM EDEBİLİRDİM”

Bundan sonra mesleğinde gençlere hizmet etmek için çalışacağını aktaran Akgül, “Benden istenseydi, 2028 olimpiyatlarına kadar çok rahat bir formda yaparım. Başarılı da olurdum. Avrupa ve Dünya Şampiyonaları’nda ülkemi en düzgün halde temsil ederim. Maddi ve manevi çok büyük çıkarlar elde edebilirim. Ben artık bunların hiçbirini görmüyorum. Bunları elimin zıddıyla ittim ve dedim ki ‘Taha artık burayı dorukta bırakacaksın’ Ben kimseye puan vermeden Paris Olimpiyatlarından döndüm. Bu da benim için başka bir gurur kaynağı oldu. Gürcü rakibim olimpiyat şampiyonu oldu. Gürcü rakibimi 4 ay evvel çok rahat bir halde yendim. 13 karşılaşmamız var 10 galibiyetim, 3 mağlubiyetim var. Bu maçların 3’ünü de çabucak hemen beraberlikten kaybettim. Çok büyük bir dominasyonum vardı rakibim üzerinde. Rakibim olimpiyat şampiyon oldu, resmen altın madalyamıza elimizden alındı. Bu da benim sınavımmış yaradan bu türlü takdir etti. ‘Taha artık bu sana yeter’ dedi. Biz de buna şükredeceğiz bundan sonra genç kardeşlerimiz için, onlara hizmet etme manasında neresi olursa olsun makam, mevki bizim için hiç değerli değil. Zati ben şu anda spor Bakanlığımız da spor müşaviriyim. Şu an bakanımızın emrindeyiz. O ne derse o ne vazife verirse biz her vakit aslında gençliğimize hizmet etme ismine buralardayız” dedi.