Uzaktan bakınca keyifli sonla biten bir peri masalı

Delimar Vera, 6 yaşındayken annesi Carolyn Correa hayatı boyunca unutamayacağı o cümleyi kurdu: “Seni bizden almak isteyen makûs bir bayan var lakin sen ona müsaade vermezsin, değil mi?” Annesine hiçbir yere gitmeyeceğine dair kelam verip “kötü kadın”ı kovalayacağını söyleyen Delimar, “20 yıl sonra geriye dönüp baktığımda arsız bir çocuk olduğumu düşünüyorum” dedi. Bu tuhaf konuşmanın bugün hâlâ tüylerini ürperttiğini de kelamlarına ekleyen Delimar, genç yaşına rağmen sinemalara bahis olan bir hayat yaşadı.

Bugün 26 yaşında olan Delimar’ın hikayesi dehşet sinemalarıyla peri masallarının karışımı üzere. Pek çok açıdan gizemlerle dolu bu hikaye bu ay başlarında İngiltere’de yayınlanan “Back from the Dead: Who Kidnapped Me?” (Ölümden Döndüm: Beni Kim Kaçırdı?) belgeseline de bahis oldu.

* * * * *

Delimar, Aralık 1997’de ABD’nin Philadelphia eyaletinde dünyaya geldi. Anne ve babası Porto Rikolu Luz Cuevas ile Pedro Vera’ydı.

Delimar şimdi 10 günlükken meskenlerinde elektrik kaçağı kaynaklı olduğu düşünülen bir yangın çıktı. Yangın söndürüldükten sonra bebeğin uyuduğu odada yapılan incelemelerde Delimar’a ilişkin bir iz bulunamadı. Orada en ufak bir doku kalıntısı bile yoktu. Bu nedenle Delimar’ın öldüğü varsayıldı.

Adli tabibin raporunda bebeğin yangında büsbütün yandığı bu nedenle iz bulunamadığı belirtildi. Luz Cuevas bu açıklamaya inanmıyordu lakin kimseyi ikna edemiyordu.

Delimar’ın 6 yaşına kadar yaşadığı Carolyn Correa’nın evi

Cuevas yangından aşağı üst 6 yıl sonra gittiği bir doğum günü partisinde öldüğü düşünülen bebeğini gördü. Elbette çok büyümüştü lakin gülümsemesi, gamzeleri ve ruhu birebirdi. (Delimar’a nazaran Cuevas’ı “kan çekmişti”.)

Cuevas, bir şeye takıldığı mazeretiyle kızın saçlarından birkaç tel alıp, DNA testi yapılması talebiyle en yakın polis karakolunun yolunu tuttu. Yapılan soruşturmanın ve kapsamlı tahlillerin akabinde gerçek ortaya çıktı: Kelam konusu kız çocuğu hakikaten Cuevas’ın kızı Delimar’dı.

Carolyn Correa, bebeği Philadelphia’dan New Jersey’e kaçırmış ismini Aaliyah olarak değiştirmiş ve kendi çocuğu üzere büyütmüştü. Delimar, The Guardian’a yaptığı açıklamada, “Carolyn’in bahsettiği makus bayanın gerçek annem olması inanılmaz bir şey” diye konuştu.

MANŞETLERE TAŞINDI, SİNEMASI BİLE ÇEKİLDİ

DNA testleriyle gerçek ortaya çıkınca Delimar, yine öz annesi Cuevas’a verildi, Correa da çocuk kaçırma suçlamasıyla cezaevine gönderildi.

Elbette bu olay o devirde medyada çok geniş yer buldu. Sadece ABD’de değil tüm dünyada manşetlere taşındı ve bir televizyon sinemasına mevzu oldu. Herkes yaşananlara “mutlu son” gözüyle bakıyor, mucizevi buluşmanın bir annenin sevgisinin gücüne delil olduğunu söylüyordu. Halbuki Delimar için gerçekler çok daha güç ve karanlıktı.

Küçük kız 6 yaşındayken yesyeni bir hayata başlamak zorunda kalmıştı. Yeni bir ailesi, yeni kardeşleri vardı. Yeni bir kentte yeni bir okula başlıyordu. En kıymetlisi de lisan sıkıntısıydı. Delimar’ın öz anne ve babası İngilizce, küçük kız da İspanyolca bilmiyordu.

O güne kadar kendini Aaliyah olarak bildiğini belirten Delimar, “Adım da değişti. En başta ‘Delimar’ isminden nefret etmiştim. ‘Bu ne biçim isim, Delaware gibi’ diye düşünüyordum. Beşerler bana seslendiğinde dönüp bakmıyordum bile. Eski adımı istiyordum!” dedi.

Delimar ve Luz Cuevas

Uzun bir mühlet boyunca yeni hayatının süreksiz olduğuna inandığını da kelamlarına ekleyen Delimar, “Eski kardeşlerimle plajda çekilmiş bir fotoğrafımız vardı. Ona bakıp ‘Yakında geri döneceğim, onları yeniden göreceğim’ diyordum. Medyadaki fotoğraflarda yeni ailemim kollarında oluyordum, beni öpüyorlardı. Kamuoyu yaşananlara ‘Haydi fotoğraflarını çekelim, haydi sinema yapalım’ diye reaksiyon vermişti lakin bana dayanak olan, terapiye götüren, kaynak sağlayan yoktu. Hiç kimse bizi karşısına alıp ‘İyi misiniz? Yardıma gereksiniminiz var mı?’ diye sormadı” sözlerini kullandı.

Polisin ve kamuoyunun geri kalanının odağı kaçırma olayı ve kurtarma çalışmalarıydı. Hiç kimse ortadan 6 yıl geçtiğini ve bunun yaratabileceği bariz meseleleri görmüyordu.

CORREA’YLA GEÇİRDİĞİ YILLAR DA ÇOK GÜZEL DEĞİLDİ

Aslına bakılırsa, Delimar’ın Aaliyah olarak geçen yılları mana veremediği tuhaflıklarla doluydu. Örneğin kardeşleri kendisinden yaşça çok büyüktü. İkisi ergenlik çağında biri ise neredeyse 30’undaydı. Correa pek fazla meskende olmayan bekâr bir anneydi. Vaktinin çoğunluğunu çalıştığı eczanede geçiriyordu. Birden fazla vakit Correa’nın akrabalarıyla kaldığını belirten Delimar, “Şaşıracaksınız ancak ailedeki o kadar insan ortasında en az hatırladığım kişi Carolyn. Bence travma bir biçimde birtakım şahısları hayatınızdan engelliyor” diye konuştu.

Delimar, Carolyn Correa hakkında hatırladığı her şeyin olumlu olmadığını da belirterek, “Çok dikkat cazibeli bir bayandı. Genelde çok karizmatik ve komik bir insandı fakat birebir vakitte ondan kaçtığımı da hatırlıyorum” dedi. Correa’nın gaddar bir insan olabildiğini de kelamlarına ekleyen Delimar, “Üzerinde yuvarlak zımbalar olan bir kemeri vardı. Bana o kemerle vurduğunda bedenimde yuvarlak yuvarlak izler kalırdı” dedi.

Delimar kendisini asıl korkutan kişinin Correa’nın partneri olduğunu da belirterek, “İlerleyen periyotta çok dozdan öldüğünü duydum. Biz birlikte yaşarken husus kullanıyor muydu bilmiyorum fakat bu durum pek çok şeyi açıklayabilir. Çok lakin çok makus bir insandı; psikozlu biriydi” sözlerini kullandı.

Delimar, çiftin odasında bulunan bebeklik yatağına sığamaz hale geldiği için her gece öteki bir yerde yattığını da vurgulayarak, “Carolyn beni sevdiğini hissediyor muydum? Pek sayılmaz. Ancak bugün bile hissettiklerimi yutan bir beşerim. Elimden geldiğince memnun ve sevinçli olmaya çalıştım. Sanırım pek çok mevzuda bir yadsıma içindeydim” dedi.

EN FECÎ TEORİ

Delimar, öz annesiyle bir tanıdığın doğum gününde yaşadığı birinci müsabakayı, “Onu görünce, ‘Bu ne kadar hoş bir bayan böyle’ diye düşündüğümü hatırlıyorum” dedi. Ancak o sırada yaşananlar “kan çekmesi” ile açıklanamayacak kadar karmaşıktı. Cuevas, küçük kızın kendi çocuklarına benzerliğini fark etmiş ve kızın annesi olduğunu argüman eden bayanın yangının çıktığı gece meskenlerinde olduğunu hatırlamıştı. (Delimar’ın babası Pedro Vera ile Correa uzaktan akrabaydı.)

Correa’nın Delimar’ı neden ve nasıl kaçırdığı bugün hala bilinmiyor lakin belgeselde birkaç ihtimalden bahsediliyor. Bunların başında Correa’nın yine gebe kalmak istemesi geliyor. Dahası bayanın gebe olmadığı halde ailesine, arkadaşlarına ve hatta hekimlerine “Hamileyim” dediği anlatılıyor.

Öte yandan bayanın kabahat sicilinin kabarık olmasının da bir faktör olabileceği düşünülüyor. Çalıştığı iş yerinde hırsızlıkla ve kundakçılıkla (bir çöp kutusundan yangın çıkarmak) suçlandığı ve küçük bir bebek annesi olmanın cezasını azaltabileceği ihtimali üzerinde durduğu düşünülüyor.

En karanlık ve yıkıcı teori ise Luz Cuevas tarafından yıllardır güçlü bir halde savunuluyor. Buna nazaran bebeği kaçırma planını Correa ve Delimar’ın babası Pedro birlikte yaptı. Bunun sebebi Pedro Vera’nın bebeğin kendisinden olduğuna asla inanmamasıydı. Delimar’ın doğum evrakında baba ismi kısmı boş bırakılmıştı. Gerçekten Delimar’ın Correa’yla yaşadığı yıllarda Cuevas ve Vera ayrıldı.

BABA İLE ANNE ÇOKTAN AYRILMIŞTI

Pedro Vera, kızının kaçırılmasında bir rolü olduğu argümanını kesin bir lisanla reddediyor. Dahası kendisi hakkında yapılmış resmi bir şikâyet de bulunmuyor. Lakin bu durumun Delimar’ı yeni hayatında zorlayan bir öbür ayrıntı olduğuna da kuşku yok.

Zira küçük kız o periyotta öz annesi ve 3 erkek kardeşiyle yaşamaya başlamıştı fakat iki haftada bir hafta sonlarını babasıyla geçiriyordu. Delimar, “Gerçekten çok güç ve çetrefilli bir durumdu. Annemin bu teoriye neden inandığını anlayabiliyordum fakat inanmak istemiyordum, o yüzden bir biçimde başımda engellemiştim. Babam koca bir çocuk üzereydi; eğlenceliydi, birlikte olağanüstü vakit geçiriyorduk. Güya bir kardeşle vakit geçirmek gibiydi” dedi.

Pedro Vera

Ailesindeki yetişkinin annesi olduğunu da kelamlarına ekleyen Delimar, “Çok güçlü bir Latino bayandır. Haklı olarak çok sertti. Beni bir sefer kaybetmişti ve dış dünyaya karışmam onu dehşete düşürüyordu” tabirlerini kullandı. Cuevas, “Kız çocuğusun sen, mahremiyetini müdafaan gerek” diyerek Delimar’ın odasını kardeşlerinden ayırmıştı. Küçük kız hayatında birinci kere İspanyol yemekleri yiyordu. “Carolyn’in meskeninde çok büyük yemekler yediğimizi hiç hatırlamıyorum. Çok aç olduğumda kardeşim bisküvisinin yarısını bana verirdi” diyen Delimar ekledi: “Öz annem tabağıma üç kişilik yemek koyardı ve hepsini bitirmek zorunda olduğumu söylerdi. Carolyn’in bilakis mesken çok temizdi. Kendi yatağınızı toplamak ve bulaşıklarınızı yıkamak zorundaydınız. 8 yaşıma geldiğimde kendi çamaşırlarımı yıkıyordum.”

ERGENLİK YILLARINI TEK BAŞINA GEÇİRDİ

Delimar, bugün düşündüğünde annesinin bunu kendi yeterliliği için yaptığına inandığını belirterek, “Annem çok sıcak ve yumuşak bir insan değildir. Vıcık vıcık olmaz. Sarılmakta zorlanır, o denli yetiştirilmediği için ‘Seni seviyorum’ demez. Bunu göstermek için farklı yolları vardır” dedi. Halbuki çocukken bu durumun kendini yalnız hissetmesine neden olduğunu tabir eden Delimar şöyle devam etti:

“9 yaşında ‘Kimseye bel bağlamayacağım, bağımsız olacağım’ diye düşündüğümü hatırlıyorum. 12 yaşında annem ve ben nitekim çok çatışıyorduk. Olan biteni hakikaten hazmetmeye başlamıştım: Ben kaçırılmıştım, bu türlü bir şey hakikaten olmuştu. Çok fakat çok öfkeli bir insandım. Ergenlik hormonlarım da devredeydi. Konuşabileceğim kimse yok üzere geliyordu. Denetimi kaybedip depresyona girdim lakin annemin kültüründe bu türlü hisler yoktur. Dişinizi sıkıp hayatınıza devam edersiniz.”

Nihayetinde Delimar, annesinin konutundan ayrılıp babasıyla birlikte yaşamaya başladı lakin onunla olan bağı de bir noktada koptu. Delimar, “Bir defasında tartışırken bana, ‘Bu yüzden seni annen bile istemiyor’ dedi. O anda bunun gerçek olduğunu hissettim ve patladım. Babamın odasına gidip üvey annemin tüm parfümlerini yere attım. O gün babam bana birinci ve son kere vurdu” derken bu olaydan sonra toplumsal hizmetlere sığındığını vurguladı ve ekledi: “15’inci yaş günümde bir yurtta kalıyordum ve ebeveynlerimin hiçbiri beni aramadı.”

Delimar ve babası

20 YAŞINDA HAYATINI RAYINA OTURTTU

Hayatının sinema senaryosundan çok uzak olduğunu belirten Delimar, “Sonraki birkaç yıl kendi kendimi büyüttüm. Gazete sattım, Meksika restoranlarında çalıştım. Bazen yurtta kalıyor bazen alıp başımı gidiyordum. Bir dairede oda tutuyor ya da bir arkadaşımın vaftiz babasıyla kalıyordum ki bu adam aslında tam bir sapıktı. Uzun bir mühlet boyunca kendimi kıymetsiz hissettim, aşikâr şeyleri hak etmediğimi düşünüyordum” dedi.

19 yaşındayken Philadelphia’nın en makus mahallelerinden birinde yaşadığını ve şiddet dolu bir münasebeti olduğunu da anlatan Delimar, “Erkek arkadaşım markete belinde silahla giderdi. Yırtıcı Batı’da üzereydik. O da tam bir deliydi” diye konuştu.

Delimar’ın hayatı 20 yaşındayken bir defa daha değişti. Bir biçimde hayatını yoluna koyma gücünü bulduğunu söyleyen Delimar, “Bir şeyler değişti. Sanırım kendimden bıkmıştım. Kendime üzülmekten ve kurban olmaktan bıkmıştım. Herkesin sizin için sizin kendinize üzüldüğünüz kadar üzülmeyeceğini idrak ediyorsunuz. Bunu kabul etmek ve daha uygununu yapmak zorundasınız. Ben çok daha olgun bir insan oldum. Para biriktirmeye başladım ve bir gün erkek arkadaşım işteyken eşyalarımı bir kamyona yükleyip oradan ayrıldım” dedi. Kendine ilişkin bir daire tuttuğunu da kelamlarına ekleyen Delimar, “Küçücük bir yerdi lakin benimdi ve buna bayılıyordum” diye konuştu.

2018 yılında şu anki eşi olan Isaiah ile tanıştığını söyleyen Delimar, “Şiddet uygulayan erkek arkadaşım beni ailemden uzaklaştırmıştı. Annem onunla tanışmış ve hiç sevmemişti. Isaiah ise tam karşıtı beni aileme yöneltti. Onlarla daha fazla vakit geçirmeye başladık” sözlerini kullandı. Delimar şimdilerde ailesiyle yakın olduğunu da belirtti ve ekledi: “Babam Porto Riko’da yaşıyor lakin beni arıyor ve 1 saat konuşuyoruz. Annem ve ben haftada birkaç defa konuşuyoruz. Bayramları birlikte geçiriyoruz. Erkek kardeşlerim en yakın arkadaşlarım oldu.”

Delimar’la ilgili sinemanın başrollerinde Judy Reyes ve Ana Ortiz yer alıyor

‘ANNE’LER BELGESELDE YOK

Delimar, belgeselin çekim sürecinin güzelleştirici bir tesiri olduğunu söyledi. Bu süreçte en kıymetli gelişme, Correa’yla yaşadığı devirde Delimar’la ilgilenen “teyzesi” Antoinette ile yine bağ kurması oldu. Belgesel sayesinde Delimar babasına “Kaçırılmamda hissenin var mı?” diye sorma fırsatı da elde etti. Öte yandan Luz Cuevas ve kendisine verilen 9 ila 30 yıl mahpus cezasını tamamlayıp özgür kalan Carolyn Correa belgesele konuşmayı kabul etmedi.

Nihayetinde yanıtsız soruların neredeyse hiçbiri yanıtlanamadı fakat Delimar, “Ben bunu kabullendim. İlerleyebilmemin tek yolu bu. ‘Şimdi’me odaklanmak zorundayım” diye konuştu. Şu an hayli sakin bir hayat yaşadığını söyleyen Delimar, “Çocukken çok girişkendim lakin şu an içe dönük bir insanım” dedi.

Halen Philadelphia’da yaşayan Delimar, vaktinin birçoklarını eşi ve 11 yaşındaki üvey oğluyla geçirdiğini belirterek, “Çoğunlukla konuttan çalışıyorum. Bana kedim ve köpeğim eşlik ediyor. Bazen bütün bunların yaşandığını unutuyorum” tabirlerini kullandı.

Delimar Vakit içinde ismine de alıştığını söyledi ve kelamlarını şöyle noktaladı:

“Bir yetişkin olarak adıma bayılıyorum. Bu ismi taşıyan diğer kimseyi tanımadım. Ayrıyeten anneme çok benzediğimi keşfettim. Annem bana çok şey öğretti. Sıkıntı günler geçirdik ve o vakitler bunun değerini bilmiyordum lakin bana güçlü olmayı, bağımsız olmayı, konutu çekip çevirmeyi, çocuk bakmayı öğretti. Gülüşümüz ve espri anlayışımız birebir. Kocama biraz hal yaptığımda daima, ‘Annemin kabahati. Ondan almışım bunu’ diyorum.”

The Guardian’ın “My mother was told I’d died in a house fire at 10 days old. In fact, I was kidnapped” başlıklı haberinden derlenmiştir.