Yakın arkadaşı Selim Bölükbaşı’ndan Volkan Konak’a veda: Sahnede en son ona sarıldı

Bu paylaşımı yapmamak için çok uğraştım çünkü; yakıştıramadım. Fakat, yapmam gerektiği gerçeği buna müsaade etmedi. Söylenecekleri sığdırabilir miyim buraya? Tabiki ASLA!!! İçimin yandığı, beynimin uyuştuğu, kalbimin sıkıştığı, gözlerimin görme yetisinin yetersiz kaldığı, damarlarımdaki kanın sanki çekildiği, vücudumun 300km bir hızla duvara toslayıp paramparça olduğu, son kulisimizdeki sohbetimiz ile sahnede yere yığılmış kalp masajı yapılan halin arasında pinpon topu gidip gelişimin tarif edilemezliği, 20 senemizin içine sığan milyon tane anılarımın ağırlığı, cesaretinin bize verdiği gücün artık zayıflığı, bu ülkeye en çok lazım olan fikirlerinin eksilişi, öğrettiğin tecrübelendirdiğin ne varsa her şeyi, ağabeyliğini, desteklerinin artık olamayacak oluşunun hüznünü, mavralarımızın sonunda yaşadığımız sarhoş yorgunluğumuzun bir daha olmayacağını ve bunun gibi buralara sığmayacak bir çok şeyin acısını hisseden ben… nasıl sığdırayım buraya? Nasıl yazayım? Nasıl paylaşayım? Var mı tarif edecek kimse? Hiç bir dil anlatamaz bu acıyı! Ahhh Volkan abi sen derdin arkasını dönen kişi sevdiğin olunca yaşadığın acıyı tarif etmek için sevdiğine haykırıp; ”Bana arkanı dönme!” Diye…

Neden döndün bize arkanı? Neden?

Şimdiden seni çok özledim Volkan abim.

Seni tek görebileceğim yer şarkılar olacak ve artık tüm şarkıları sana olan hasretimi gidermek için çalıp söyleyeceğim.