Yasemin Yalçın: Ben hassas biriyim, kuyumcu terazisiyle yaşarım

Yasemin Yalçın’la bu birinci röportajımız. Zati işleri dışında çok sık söyleşi vermiyor. Ansiklopedi üzere, onu dinlemek çok zevkli. Ekranda gördüğümüz kadar da sempatik. Yıllar onu pas geçiyor üzere görünüyor. Şahane bir cildi var, sırrının genetik olduğunu söylüyor. Şu sıralar yeni oyunuyla ilgileniyor. Toplumsal sorumluluk konusunda da çok hassas. Bir yandan SMA’lı bebekler için çalışmalar yapıyor. Yasemin Yalçın’la başlıyoruz sohbete…

◊ 90’ların başında ‘Bir Öbür Gece’, akabinde ‘Haşlama Taşlama’, ‘Yasemince’ programlarıyla güldürü ve mizaha damga vurdunuz. Lakin 2010 sonrası ekranda sizi çok az gördük. Ne oldu, sizi kırdılar mı?

Ben kimseyi kırmadım fakat kırılmış olabilirim, çok da başıma takmıyorum bu kırılganlıkları, uzun vakit oldu.

◊ Reytingler miydi sizi kıran?

Mesela ‘Mihrap Yerinde’ diye bir işimiz vardı. Çok inanıyordum, ondan sonra nitekim bir periyot küstüm. Tiyatroyu seven biriyim, hiçbir şeye değişmem. Bu sene de, geçtiğimiz yıllarda de ekran için teklifler geldi lakin devamlılığı olan işleri seçmeye çalışıyorum. Senaryoları okuduğum vakit devam etmeyeceklermiş üzere geliyor. Hakikaten de o denli oluyor. Lakin tiyatro beni hiç yanıltmadı. Artık de ‘Kadınlık Bizde Kalsın-Sevme Beni’ oyununa başladık, daha reklamını bile yapmadan dolu, çok şükür.

◊ ‘Yasemince’ler ve başka skeçler 20 yıl sürüyor. Çok tutulunca sizden uzun yıllar daima tıpkı şeyleri mi istediler?

Bizim öbür projelerimiz de vardı ancak ‘Yasemince’ o kadar üstte gitti ki öteki bir şeye gerek yok dendi. Hatta o denli vakitler yaşandı ki; bir kanalda yeni kısmı yayımlanıyorsa, birebir gün öbür kanalda eski kısımlar çıkardı. Her yerde ‘Yasemince’ler vardı. Ben bile çok sıkıldım bu durumdan. Orta verdik, bu sefer eskileri yayımlamaya başladılar. O sebeple bizim nadasa girmemiz gerekiyordu. Bilerek ve isteyerek girdik. Televizyonlar da esasen artık enteresan bir hal aldı.

◊ Hangi açıdan?

Bir devir okul dizileri modaydı ya, artık de kanallarda birebir şeyleri yapma modası yaşanıyor. Farklı oyuncularla misal bahisler… Artık üretimciler yurtdışına sattığı için dizileri, dramalar bu sebeple daha çok revaçta. Bizde çekilen iki saatlik diziyi yurtdışında üç kısım olarak satıyorlar. Bu yüzden televizyonda güldürü dizilerini uzun vakit daha göremeyeceğiz üzere duruyor.

◊ Röportajlarınıza da çok sık rastlamıyoruz. Biraz anlatsanıza, hayatta nelere dertleniyor, neleri başa takıyorsunuz?

Ben hassas biriyim, kuyumcu terazisiyle yaşarım. Kimseyi kırmam, kırılmayı da istemiyorum. Nahif olmayacağım, gücenmeyeceğim, alınmayacağım desem de bu değişmiyor. Nahifliğim benim kimliğimin bir modülü oldu artık.

◊ Dönüp baktığınızda hayatınızın kırılma noktaları nelerdi?

Anneciğimi kaybettim, o büyük bir şeydi. İki yıl evvel ablamı ve 20 yaşımdayken de babamı kaybettim. Onları düşünmediğim bir günüm bile olmadı. Biz çok memnun ve birbirini seven bir aileydik. Hayatta her şeyin telafisi vardır ancak kaybettiklerimizin maalesef telafisi olmuyor.

◊ Yıldız Kenter’in öğrencisi olan Yasemin’i bugün görseniz ona ne derdiniz?

“Aferin, çok düzgün bir kızdın, kendine sahip oldun. Hem hırslı hem adildin hem de çok dürüsttün, helal olsun” derim. O yıllarda çok mücadeleciydim. Dramatik olsun diye söylemiyorum fakat hakikaten sıkıntı okuyan öğrencilerdik. Yoksul değildik fakat ben ailesinden para isteyen biri hiç olamadım. Daima kendim çaba ettim, dublaja sarfiyat, dublajda kazandıklarımı yol parası yapardım.

◊ Babanızın mesleği neydi?

Fotoğrafçıydı, amcamla İstanbul’un birinci fotoğrafçılarındandılar, babam birebir vakitte ölünceye kadar Nuruosmaniye’de muhtarlık yaptı.

‘GENÇLİKTE ÇOK SESSİZ VE MAHCUP BİRİYDİM’

◊ Sizinle ilgili bir devir öldüğünüze dair toplumsal medyada, internet sitelerinde sık sık haberler çıkıyordu…

Hatta çocuklarımı arayıp “Başınız sağ olsun, anneniz ölmüş” diyenler oluyordu. Herhalde gündem yaratmak için yapıyorlar.

◊ Üzülüyor musunuz bu türlü haberlere?

Üzülüyorum, basın bu türlü olmamalı. Ben gazeteci olmak istemiştim. Okul mecmualarına yazıyordum, gazetecilik benim için etkin bir iş üzere görünüyordu.

◊ Oyunculuk nereden çıktı?

Bir anda bir lamba yandı. Tiyatrocu olmak istedim ama bir yandan da sesim çok hoştu. İkisi ortasında seçim yapmak zorundaydım. Kalbim tiyatroyu seçti. Aslında gençlikte çok sessiz ve mahcup biriydim.

◊ Ama sahnede farklı bir bayan oldunuz…

Sahne diğer bir şey. Yıldız Kenter öğretmenimizdi, hoca seyrederken “Oyuncu gör hocam” diye oynardım. Fakat sahneden indiğim an yeniden mahcup, sessiz halime dönerdim.

‘EMEĞİMİZİ ZİYAN ETMEYİN’

◊ Magazinden uzak yaşadınız. Lakin bir devir mayolu fotoğraflarınız çekilmiş ve bu sizi çok üzmüş sanırım…

Her türlü yakaladılar ya, artık büyüdüm de bunları konuşuyorum.

◊ Ne yaşandı o devir?

90’lı yıllar, sinema şirketimizi kurmuşuz, çok iş yapıyor, gece gündüz çalışıyoruz. Denize girerken mayo giyiyorum lakin her vakit birazcık da mutaassıptım, o denli bir ailede büyüdüm. O yıllarda zati modeller falan poz veriyordu, bana muhtaçlık yoktu. Lakin kaç sefer çektiler. Gebeyken bile. Gebeyken yapılmamalıydı. Öteki şeyler de oldu olağan.

◊ Ne üzere?

Röportajlarda lafların o denli bir cımbızlanıyor ki… Tiyatromu anlatacağım, bakıyorum olay diğer yere gidiyor. İnşallah sen yapmazsın. Bu kadar yıllık emeğimizi ziyan etmeyin, sonra bize bir şeyler olduğu vakit üzülürsünüz.

‘SANAT HER ŞEYİ DEĞİŞTİRİR’

◊ İlk defa 1992’de oynadığınız, Yılmaz Erdoğan imzalı ‘Kadınlık Bizde Kalsın-Sevme Beni’yi yine sahnelemeye başladınız. Nasıl karar verdiniz?

İhtiyaç o kadar açık ki, bakın bayanlarımızın haline. Gün olmuyor ki iki-üç bayan ölmesin, esas sebebim bu. Vaktinde bu oyunu yaptığımızda da ses getirmişti, çorbada tuzumuz vardı. Artık tekrar bir şeyler söylemek lazım. Aslında birkaç yıldır aklımdaydı. Geçen sene Yılmaz Erdoğan’dan rica ettim, biliyorsunuz ‘İnci Taneleri’ni yazıyor. “Yasemin bu sene beni biraz rahat bırak” dedi. Bu sene tekrar konuştuk, değişmesi gereken yerler vardı, mesela o devirde cep telefonu bile yoktu, sağ olsun değişiklikleri yaptı. Kızım Eylül koreografilerini hazırladı. Hakikaten bayanlara yönelik büyük bir şiddet, büyük bir hırs var, ben buradan sizin nezdinizde söyleyeyim; bu oyuna kocalarınızı, eşlerinizi, erkek çocuklarınızı getirin. Erkekler kesinlikle izlemeli.

◊ Bir devir İtilmiş ve Kakılmış karakterleriyle ekranda bayana şiddeti gösteren birinci işlerden birine imza attınız. Bazıları bunu müspet algıladı, kimi “Şiddete özendiriyor” dedi. Siz ne düşünüyorsunuz?

Böyle algılar her işte olur. Lakin anlatmak istediğimiz şey bayana şiddetti. Hiç konuşulmadığı, tartışılmadığı için yanlış anlaşıldı lakin sonuçta yerini de buldu.

◊ Sizce bir tiyatro oyunu, sinema bir şeyleri değiştirir mi?

Sanat her şeyi değiştirir.

◊ Oyun için ‘Sevme Beni’ isimli yeni de bir şarkı yazılmış…

Evet, sözleri Yılmaz Erdoğan’a, bestesi Çiğdem Erken’e ilişkin, ben de söyledim. Bu oyunda birebir vakitte Yasemin Yalçın Tiyatrosu olarak birinci kere Vigor Sanat’la işbirliği yaptık. Onları tanıdığım için çok şad oldum.

‘İLK KERE KÜFRETTİM’

◊ Size komedyen diyebilir miyim?

Hep oyuncu denmesini tercih etmişimdir. Zira güldürüyü ben seçmedim, tesadüfle başladı ve o kadar uygun gitti ki beni diğer biçimde görmek istemediler. Yoksa konservatuarda Batı eğitimi aldım, Yıldız Kenter’in öğrencilerindenim. Okulda daima dram oynadım, o yanımı da seviyorum.

◊ Sizce 20 senede mizah nasıl değişti?

Mizah aslında değişmedi. Toplumun yaşama biçimi, toplumsal ve ekonomik durumu değiştikçe o da kendi modasını yaşıyor. Mesela hepimizin hüzünleri birebir, değil mi? Biri ölür, birebir şeylere üzülürüz. Fakat güldüklerimiz tıpkı değildir. Bir şey yaparsın, biri yerlere yatar, başkası gülmez. Ortalamayı tutturmak zordur. Mesela ben çok amiyane esprileri sevmem ancak bu yıl oynadığımız oyunda birinci sefer küfrettim. Zira günümüzde küfür çok var. Bunun eleştirisini yapmak için bir kez damardan küfrediyorum.

◊ Mizah dünyasında bayan olmanın zorlukları yıllardır konuşulur. Siz Türkiye’de bu bahiste en kıymetli bayan oyunculardan birisiniz. Ne düşünüyorsunuz?

Yıllar evvel ne münasebet diyerek bunu kabul etmiyordum. Fakat deneyimlerimizden anladım ki erkek bu mevzuda çok şanslı. Mesela İlyas’la (İlbey) bizim İtilmiş ve Kakılmış karakterlerimiz vardı. Ben canımı dişime takar, oynardım; o gelirdi iki espri yapardı, hayda, gülünürdü. Tahminen de erkek mizaha genetik olarak daha yatkın. Şuayip karakterini oynadım, erkeği canlandırdım, orada da gördüm mizahın erkek için daha kolay olduğunu, bu bahiste şanslı erkekler.

‘Kadınlık Bizde Kalsın-Sevme Beni’ oyunu 13 Ocak’ta Bursa Tayyare Kültür Merkezi’nde, 15 Ocak’ta İstanbul Leyla Gencer Opera Sanat Merkezi’nde, 22 Ocak’ta Çorlu Ünal Baysan Kültür Merkezi’nde, 24 Ocak’ta Denizli Nihat Zeybek Kültür Merkezi’nde, 25 Ocak’ta İzmir Bostanlı Suat Taşer Tiyatrosu’nda.

‘TEF ÇALAR, OYNARDIK’

◊ İlyas (İlbey) Bey’le kaç yıldır evlisiniz?

Beşik kertmesi olmadığımız kaldı. 1986’da tanıştık, 1991’de evlendik. Okuldayken arkadaştık. “Bugün Yıldız Hoca’ya hangi oyunu hazırladın” diye sohbet ederdik. Bir gün “Sarah Bernhardt’ın hayatını sahneleyeceğim ancak partnerim yok” dedi. Sonra rolü bana vermek istedi. Mahcup bir çocuktu. Oyuna çalışırken bir birliktelik doğdu.

◊ Kızınız Eylül sizinle tiyatroda,  Eda da oyunculukla ilgileniyor mu?

Geçen sene sinema ve televizyon kısmından mezun oldu fakat şu an moda tasarımı okumaya başladı. Ne yapacağına  kendi karar verecek.

◊ Sohbetler daima sanat odaklı mı?

Oyunumuz taze olduğundan şu orta konuşuyoruz ancak her mevzuda sohbet ederiz. Sıcak bir aileyiz. Anne-baba meskenim de Yeşilçam sineması üzereydi. Her gün tef, darbuka çalar, oynanırdık; komşularla göbek atardık.